OTO MOJA HISTORIA:

Od dziecka śpiewałam. Już w 1 klasie szkoły podstawowej zaczęłam jeździć na konkursy, na których doceniano brzmienie mojego głosu – niski, mocny, inny niż u rówieśniczek. Jednak za tą pochwałą kryła się moja największa frustracja – nie potrafiłam śpiewać wysoko. Każda próba kończyła się napięciem w gardle, zaciskaniem się, a wysokie dźwięki wydawały się nieosiągalne. To były lata 90., kiedy wiedza o wokologii i o tym, jak rozwijać głos, była znikoma. Czułam, że jestem w pułapce – z jednej strony miałam potencjał, ale z drugiej moje ograniczenia wydawały się nie do pokonania. Koleżanki z łatwością śpiewały piosenki Bajmu, a dla mnie “Mount Everestem” było “Pod Papugami” Niemena…

W szkole teatralnej na zajęciach z piosenki całą grupą wchodziliśmy na scenę i, chodząc w kółko, śpiewaliśmy niczym nieuzasadnione rozgrzewki – skale, dziwne zbitki sylab.
Czułam się, jakbym brała udział w wyścigu dykcyjnym, tylko że dodatkowo musiałam zmagać się z dźwiękami, które były dla mnie nieosiągalne. Zamiast rozwijać głos, czułam, że cofam się – napięcie rosło, a ja albo się zaciskałam, albo po prostu udawałam, że śpiewam. Czułam, że to nie tędy droga – że rozwój głosu powinien wyglądać inaczej, łagodniej, skuteczniej.

Wzięłam udział w Przeglądzie Piosenki Aktorskiej, ale stres i brak umiejętności kontrolowania głosu pod presją sprawiły, że mój wokal zabrzmiał sztywno, a na wysokich dźwiękach głos mnie zawiódł. Nadrobiłam charyzmą i interpretacją, ale to było dla mnie za mało.

Patrzyłam na studentkę z roku wyżej, która swobodnie operowała głosem – nie musiała ratować się „aktorstwem”. Jej głos był wolny, elastyczny, a ja marzyłam, by osiągnąć ten poziom. Po szkole teatralnej zaczęłam desperacko szukać kogoś, kto pomoże mi uwolnić mój głos. Wiedziałam, że drzemie w nim olbrzymi potencjał, ale nikt nie potrafił mi pomóc go wydobyć. 

Trafiałam na różnych trenerów – teoretycznie wiedzieli więcej, ale stosowali te same schematy. Nie słuchali mnie. Nie rozumieli, co naprawdę dzieje się z moim głosem. Aż wreszcie trafiłam na zajęcia do Grega Enriqueza, który gościł w Polsce. I niemożliwe stało się możliwe – już po pierwszej lekcji poczułam ogromny postęp. W końcu ktoś mnie usłyszał i dobrał ćwiczenia, które działały! To był przełom. Oczywiście – to był dopiero początek drogi, ale po raz pierwszy poczułam, że jestem w stanie osiągnąć wszystko, co chcę. Ta fascynacja pracą nad głosem popchnęła mnie do dalszej nauki. Certyfikowałam się w SLS (Speech Level Singing), IVA (Institute for Vocal Advancement) i MVT (Modern Vocal Training). Uczestniczyłam w kursach CVT (Complete Vocal Technique) i warsztatach z Cheryl Porter. Miałam też zaszczyt uczyć się u samego Setha Riggs – legendy wokalnej, który szkolił takie gwiazdy jak Michael Jackson, Barbra Streisand czy Stevie Wonder. Każdy kolejny etap nauki był dla mnie odkryciem – przechodziłam przez wszystkie możliwe trudności: napięcia, brak kontroli, zmęczenie głosu. Ale za każdym razem, gdy czułam, że robię błąd, wiedziałam, że jestem o krok bliżej celu.

Greg Enriquez to światowej klasy trener wokalny, jeden z najbliższych uczniów Setha Riggs i ekspert w dziedzinie Speech Level Singing. Przez lata pracował z największymi gwiazdami Broadwayu i popu, pomagając im osiągnąć niezwykłą swobodę wokalną. Jego podejście opiera się na budowaniu balansu w głosie – bez siłowania się, bez napięć, z pełną swobodą w całej skali. Seth Riggs to twórca techniki Speech Level Singing (SLS) – metody, która zrewolucjonizowała naukę śpiewu na całym świecie. Pracował z legendami muzyki, pomagając im osiągnąć doskonałość wokalną i utrzymać głos w zdrowiu nawet podczas wymagających tras koncertowych. Jego technika opiera się na śpiewaniu w sposób naturalny i zrównoważony – tak, jak mówimy, bez zbędnego napięcia i siłowania się na dźwięki.